آنتی اکسیدانت داخل سلولی
امروزه کمتر کسی را می توان یافت که فارغ از سطح معلومات، راجع به آنتی اکسیدانتها و تاثیر آنها بر بدن، اطلاعاتی نداشته باشد. شناخته شده ترین منابع در دسترس برای این ترکیبات، میوه جات و برخی از سبزیجات از جمله کلم بروکلی و چای سبز می باشد. اخیراً محققین سنگاپوری، ترکیب عجیبی را به این فهرست اضافه کرده اند: اسید اوریک؛ همان ترکیبی که مازاد آن در بدن بصورت کریستال در مفاصل رسوب کرده و سبب ایجاد نقرس و بیماریهای مرتبط می گردد. با اینحال، بررسی های این محققین نشان می دهد که اسید اوریک یک آنتی اکسیدانت مهم داخل سلولی است.
تاکنون عمده شهرت اسیداوریک، نقش موثر آن در ایجاد بیماری نقرس و برخی دیگر از اختلالات متابولیکی وابسته بوده است اما ظاهراً از این به بعد باید به خصوصیت آنتی اکسیدانتی آن نیز توجه شود. اسید اوریک تنها در خون انسان و پریماتهای سطح بالا می تواند تا مقادیر نزدیک به اشباع برسد و در همان سطح باقی بماند و بر اساس یافته های جدید احتمالاً ویژگی آنتی اکسیدانتی آن توجیه کننده تفاوت ابتلاء انسان به برخی از انواع سرطانها و یا بیماریهای مرتبط با سالخوردگی در مقایسه با موجودات دیگر است.
در طی این بررسی، مشخص شده است که اسید اوریک با استفاده از انتقال دهنده GLUT9 وارد سلول می شود و داخل سلول توسط پروتئین p53 که یکی از مهمترین سرکوب کننده های تومور می باشد و موتاسیون در آن عامل نیمی از موارد سرطان در سراسر جهان است، واکنش می دهد و بدین ترتیب، از سلول در برابر آنچه که استرس نامیده می شود، محافظت می کند.
در طی این بررسی، برای نخستین بار نشان داده شد که چگونه مسیر p53-GLUT9 مانع از تجمع اشکال واکنشگر اکسیژن (ROS) می شود. ROS یا Reactive Oxygen Species به مولکولهای حاوی اکسیژن واکنشگر اطلاق می شود که در زمان بروز استرسهای محیطی، مقادیر آنها به میزان قابل ملاحظه ای افزایش می یابد و در نهایت منجر به آسیبهای سلولی می شوند که به آنها در اصطلاح، استرس اکسیداتیو گفته می شود. استرس اکسیداتیو مهمترین عامل ایجاد سالخوردگی و بیماریهای مرتبط با آن، سرطان، بیماریهای قلبی- عروقی و بیماریهای تحلیل برنده عصبی است.
نتایج این تحقیق همچنین نشان داد که خاموش کردن مسیر GLUT9 در بیماران مبتلا به سرطان می تواند یک هدف درمانی جدید برای بیماران مبتلا به این عارضه باشد. به عبارت دیگر مسیر p53-GLUT9 نه تنها می تواند به پیشگیری از بیماریهای مرتبط با استرس اکسیداتیو در افراد سالم، کمک کند بلکه حتی در بیماران مبتلا به مراحل پیشرفته این بیماریها نیز می تواند نقش مهارکنندگی داشته باشد.
